Inbox Flashbacks

Nagkaron knb nung mga time na sobrang libre, sobrang walang ginagawa na na isip mo na tignan tignan ang lumang inbox entries ng email add mo? or ng friendster mo?

ginawa ko to today. 09-16-09 at 2:30 am

Sobrang di ko mapigil ang emotions ko, nakakatawa, nakakaiyak, nakakatats o nakakapagbabalik ng lumang alalala. Eto ang ilan sa mga nakita ko.

1. Life changing message #1

History: Naalala ko ang isang babae noong sumali ako sa Binhi Cup Quiz Bee. Kasali ako noon sa Math Olympiad, kapartner ko si dambuhalang Iris (na noon ay hindi pa xa dambuhala). Sa loob ng tabernakulo, may isang batang babae, nag iisa siya. Naka puson ang buhok at tila baga'y tutok na tutok sa kanyang binabasang Pasugo (Magazine ng Iglesia ni Cristo). Nagrereview siya sa "Pasugo Quiz bee" portion nung event.

Hindi siya yung tipong kagandahan na maaring makapagpasugod ng isang bansa. Pero may kakaibang aura siya na tumawag sa akin na lumapit sa kanya. Panandalian kong iniwan ang mga kasama at lumapit sa kanya.

Sabay tanong kung saan siyang lokal (parang congregational group sa church), Grace Park daw. Di niya pa agad ako pinansin. Pinagmasdan ko siya ng malapitan. Naka puson ang kanyang buhok, nakaputing blouse at kapag ngumingiti siya ay lumulubog ang butas sa kanyang pisngi.

Nagkakwentuhan kami, nagkapayabangan ng schools (Manila Science ako, Caloocan Science siya) pero nung even na niya, hindi siya dumating. Lalong naging mysterious.. Lalo akong na engganyo makilala siyang lalo.

After ng ilang taon, 1 year ata. Nadiskubre ko ang search sa friendster. August 2 nung minesage ko siya, nagreply din siya nung hapon na yun. Eto yung reply.


Date: 08/02/2004 4:56 pm
Subject: Re: ui!
Message:
salamat ha! birthday ko ngaun aug. 2 regalo ko
ha pag nagkita tau, jokes lang, cge ingatz!!

After Effects: Ano ang life changing dito? Wala akong idea na siya ang taong nananaisin ko sa buong buhay ko. Bad trip. Nagsimula sa curiosity, pero nauwi sa pagkahulog ng loob.

Btw, WALA pa rin kaming progress. hahaha.

2. Life changing message #2

History: Naisip kong imessage siya, after 2 years dahil nakita ko siya sa isang pamamahayag. Mangaawit na siya ngayon ay nagpalit ng hair style. Di ko pa rin makalimutan ang dimples niya


Date: 05/24/2006 3:08 pm
Subject: Re: hi
Message:
mark?? tga obrero?? txt mo nlng aq..kso kung d ka
globe bka po d aq mkreply..
0906--------

After Effects: Hanggang ngayon baliw pa rin ako sa kanya. hahaha..


3. Messages of Closeness (T_T)

History: Isa sa mga greatest regrets ko sa buhay nung nagalit sa akin ng sobra ang taong ito to the point na hindi na kami maayos na nakakapag usap until now. Sobrang close kami dati. And almost...maging kami. Ewan ko lang..hahaha.. Siya ang taong nagsabi sa akin na 'you dont know love, and you dont deserve to be loved'. I cant blame her though, pero nabasa ko ung mga msgs namin.. Super close pala talaga kami dati. Bes nga ang tawagan namin eh. It sucks how things may change in a matter of seconds.


[kung nagbabasa ka, jan sa look na yan ako na inlababo sayo. hahahaha..]
Date: 08/04/2007 3:03 am
Subject: Re: eow
Message:
everybody has a right to change.. they may not be accepted for this changes pero, who cares.. nobody's perfect mark, sometimes we realize our own mistakes at right time, time is all we need. i believe na nobody is bad, people just don't understand them for the things they have been doing. people tend to move towards something that makes them happy even if it means they have to do something socially unaccepted.. what are norms anyway, people just set them.. yes we should be guided but still the decision is ours..
kahit pa madami aqng ginawang bad, i wouldn't defend myself by saying di ko ginusto lahat, in someway, dapat alam q ung consequences ng act q, kaya lang tlagang ganun, things may not happen the way you wanted to, and auq ng madepress for life dahil dun.. di ko sasabihing bad aq, im still gud, xempre:)
Maki wrote:
> I just lost the right to say that im a good girl :)
>
> what are ur opinions on this statement.

After Effects: Ala pa rin kaming maayos na communication. I greet her during her birthdays, minsan nagttry mag regalo. Nung nakapasa siya ng board exam, kinongratulate ko, nung nagkasakit siya dinalaw ko. I just can't let go of the memories. Nanghihinayang ako sa mga alala na maari pang maidagdag.

Tsapter 6 : Si Idol Aducol!

Ang sumunod na araw ay napuno ng mga pagbisita ng presidente ng kompanya kung kaya aligaga ang mag-asawang nangangasiwa ng farm. Inihahanda nila lahat, pinalinis sa mga 'bagito' ang opisina, inaayos ang mga filing sa internal office, nilinis ang tulugan ni mam gina, tinanggal ang mga upos ng sigarilyo sa ash trays upang mapunuan ulit ng mag-ama, at siyempre inihanda na ang mga diet cokes ni president pag bumagsak na ang blood sugar dala ng diabetes.

So ayun, nung hapon dumating na nga siya. May kasama. Kung kaya nag drawing na ng 'Magic Circle' si Sir Boyet para ma summon lahat ng alipin niya pabalik ng opisina, at sa hindi malamang dahilan..nagbalikan kami sa opisina. Simula sa akin na nasa area 3, nakasalubong ko si Razel at si Marvin. Si Melvin din, parang nakarinig ng tinig na tinatawag siya.

Pagdating namin sa opisina ay bumulaga sa amin ang sasakyan ng ginoong presidente at isang SUV na malaki at nalaman namin na pag aari ito ni Aducol.

Ayon kay Melvin (ewan ko kung sinabi niya lang para bumida) Idol niya raw yung si Aducol, kasi nga raw magaling sa court at cancer survivor at etc. ayun eh di sa mundo ni Melvin, bida siya. Kaya tahimik kaming nagtitinginan nia Marvin at Razel na tila baga'y nagkakaintindihan na.

Si Froilan busibusihan sa computer, kinakausap ni AMD si Jackie at Badet, at maya maya lang dumating na si E-1, Arayan at Abayon (na sobrang look-alike ng current boy namin sa water station).

Pagdating nila, lumabas si Aducol at AMD, simula na ang rayot. Maraming napuno ang presidente sa kapalpakan ng pamamalakad ni Mam Gina, kung kaya kami ang kanyang puputukan, nakaramdam si Sir Boyet na baka nga naman na traumatize kami sa makikita namin, kung kaya pinalabas na niya kami para ipagpatuloy ang kaniyang ginagawa.

Paglabas namin, si Melvin tahimik...na parang NAG-IISIP..di ko alam na capable siya nun.. hahaha...

Tsapter 5 : Third Day Solo Flights

Sabi nila sa akin usually sa third day mo malalaman kung 'fit' ka talaga sa trabaho. Kahit saang trabaho ka magpunta, yung first 3 months ay petiks muna. puro training ika nga, pero binabayaran ka. Iba ang kumpanyang napasukan ko...sinusulit nila ang paid traning period.

As usual nagsimula ang araw sa pakikipag unahan sa akin ni Melvin sa pagpasok. Desidido talaga siyang makuha ang good spot ng mga bossing. Ayaw kong tawaging gusto niyang sumipsip...pero uh.. yun na nga yung ginagawa niya.

Ito ang araw kung saan gusto ni Sir Boyet na pumasok kami ng ubod ng aga. Walang pagtatalong kailangan ang ganitong gising...pero ala lang. Libre eh.. Pero siyempre nung time na yun..gusto ko ring magpasikat. Kaso BADTRIP! Pagdating ko sa terminal ng jeep ng 5th avenue to Araneta...wala pang jeep. Takte.. Bakit kasi 4:00 am ako gumising eh 5:30 pa naman kami pinapapunta (sarcasm intended).

Pagdating ko sa Farm. Ayun. Nagkamot ng noo si 'Guard' (yung sikyo, pero guard lang naman tawag namin sa kanila. lahat sila) at minarkahan ang time sheet ko ng 5:31 ata. so late..? hahaha

Nung nalaman ni Sir Boyet na huli kami dumating...Ayun.. INSUBORDINATION daw. Wee.. Pati yung mga regular na auditors nadamay sa kalokohan namin, si Melvin lang ang nakakuha ng 5:30 earlier. Ayos..diyos si melvin nung araw na yun. Sa kanya ang seat of power..hanggang lunch nga lang ata umabot yun.

Isa sa maganda sa araw na ito ay hindi dadating si Mam Gina. Ayos. Bingo. Masaya ang buong opisina pag wala siya, pero mas masaya pag wala silang mag asawa.

Solo mission ang araw na ito. Gusto ng management na makuha ang inventories ng building aviaries. Ayos. Malalayo ako kay Melvin ng buong araw. Gumaganda ang araw ko ngayon.

Nung natapos namin guess what.. di ba sabi ko nga hanggang lunch lang ang pasko ni Melvin? napagalitan na naman siya. Kahit ata anong gamitin mong pabango kung talagang mabaho ka eh...walang mangyayari sayong maayos.

Birthday Basher!

Birthday Basher - Adds 22 damage, +30 Strenghth, 10hp/second regeneration and 10% chance to cast 'Happy birthday'

Happy birthday status : Has 50% chance to get all kills inside a clash (900 distance radius)

Ingredients.
Claymore
Heart of Tarrasque
Recipe (1200gold)



Sweet. hehe. kung may ganito lang item. Happy birthday sayo..

Tsapter 4 : Second Day Suggestions

Pag gising ko pagtapos ng napakasamang first day...malakas na ulit ako, fighting mode ba ika nga. Ready na ulit ako makipag bakbakan. Nalagyan ako ng bagong lakas.,,bagong enerhiya. Iba talaga ang nagagawa ng maayos na tulog at masarap na almusal.

Sinimulan ko ang araw sa maagang pagpunta sa trabaho. Wala pang tao.. ayos. Maaga. Unang dumating si Melvin. Na ang banat kaagad sa akin ay "mag ikot ikot tayo sa farm, para malaman natin yung sistema.". Gusto talaga niya magpasikat sa mga bossing...at least..yun yoong naisip ko.



Hindi naman malayo ang narating namin ni Melvin. Sa unang kulungan pa lang na may laman na mga Hyacinth Macaw ay napatigil na kami upang "mag observe". Oo.. mag observe. Yun daw ang magiging trabaho namen ayon sa aming impormasyon sa unang usap sa amin ng mga namumuno. Kung meron nga sigurong kurso tungkol sa ibon, eto yung lalabas.

B.S. Aviculture Major in Observation ---> Future Career : Livestock Inventory Officer
B.S. Aviculture Major in Feedcup Handling and Washing ---> Future Career : Caretaker
B.S. Aviculture Major in Powerspray ---> Future Career : Cleaner
M.S. Aviculture Major in Administrative Verbal Abuse ---> Future Career : General Manager

Kita mo na. Ang lupet. Kurso pa lang pang ibon na. Eh kaso, hindi kami B.S. Aviculture Major in Observation kaya daw hirap kami. Inobserbahan ngayon namin ni Melvin ang mga ibon. Mga Hyacinth macaw na nakalagay sa medium sized na flight aviary. Anong comment ni Melvin? "Ang laki nung kulungan".

Tinignan din namin yung mga kalagayan ng mga ibon, kung meron bang may sakit o ayos lang ba ang paglipad nila. Eto ang observation ni Melvin "Parang bigat na bigat sila sa katawan nila! Siguro kasi kulang sa exercise". Uh..Melvin? DVM Graduate ka diba? uhmm..ganyan talaga gumalaw ang mga Psitaccines, malikot.. Hindi ako nagsasalita, ayoko namang mainsulto yung matanda.



Tinignan din namin yung mga feed cup pati mga pagkain, si Melvin? Binilang niya yung sunflower seeds na nalalaglag. Sabi nia maari daw ipunin yun, gawing fertilizer..yan si Melvin, maabilidad sa recycling ika nga. Pero bigla siyang tumawa, tumingin sa akin na parang 'thing of the obvious' ang nakita niya.

Ano nga ba ang nakita ni Melvin?! Ano pa ba? Ang kanina pa niya tinititigan..ang mga sunflower seeds. Nakita niya raw ang waste daw. Napakarami raw nahuhulog na balat..At meron siyang napakalupit na suggestion.. "Base sa observation ko Mark, parang napakarami ng waste nito. Ano kaya kung..hmm.. ibigay natin ng nakabalat na yung mga seeds? tingin ko yun ung nagiging problema eh. kulang yung nutrients na nakukuha nung ibon kasi binubuksan pa nila yung seeds eh kung balatan na natin bago naten ibigay? noh?" sabay taas ng kilay ng dalawang beses na tila inaakit ako para umugnay sa baliw niyang ideya.



Noon ding araw at oras na yun. Nawala lahat ng respeto ko sa kanya bilang isang graduate ng DVM. Naisip ko na walang lisensya ang taong ito hindi dahil maaga siya nagpamilya, kung hindi dahil wala talaga siyang alam. Hindi ko na napigilan ang sarili ko kailangang maituro ko sa kanya ang tama "Hinde eh.. kaya nga hookbilled yang mga Parrots, kasi adapted sila sa ganung pagkain.." nagbigay lang ako ng hints, ayoko naman siyang mapahiya.. Pero pinanindiganan niya. Kailangan daw nakabalat na. Para "efficient". At sinulat niya pa yun sa suggestions niya... Noong hapon na iyon ay magkakaroon ng malaking ekis ang papel na iyon at mapapagalitan siya.

Nung dumating na ang mga tao sa opisina. Hesitant pa rin sila makipagbonding sa amin, si Melvin binibiro biro na sila na para bang taon na siya nagtatrabaho doon at mga bagito ang kasama niya. Sa sampung banat nia ng istorya, eleven times, siya ang bida.

Nung dumating na si Sir Boyet. Nagsimula na ang unang assignment, kailangang ilista ang mga ibon, iupdate ang Inventory. Sumubok bumanat ng Suggestions si Melvin na agad binara ng instructions. Ayos. At ang BBA (Building Breeding Aviary) XIII ang una kong naging sangktuwaryo sa lugar na yon.

Noong hapon, napagalitan si Melvin as i predicted. Hindi ko siya sinabayan umuwi gawa ng nakipag 'bonding' siya sa mga construction workers sa loob. At doon natapos ang pangalawang araw.

Tsapter 3 : First day Fever

Ang first day ko ay gaya ng lahat ng mga first days. Maliban lang sa isang tiny exception, hindi na ako papasok sa school ngayon. Trabaho na ang pupuntahan ni Maki.

Nung Kinder ako, first day pa lang, hindi ako yung tipikal na bata na nagiiyak para iuwi ng magulang o mananahimik sa isang tabi habang humuhikbi ng luha dahil wala na si mama at papa. Ako yung tipong bibbo kagad. Sali kagad sa mga laro, at uhaw sa pagkatuto. Isang beses lang ako umiyak nung kinder. Nung hindi ako nasundo ni Tatay (na lolo ko naman talaga, tatay lang ang tawag namin) at nakalimutan niyang banggitin sa buong mag anak. 2 oras ata akong naghihintay nun, ininda ko ang pangaasar nung mga panghapon at gutom dala ng overdose ng Yakult na nun time na un, un nlng ung tinda (eh gutom na ako, pinagtsagaan ko na). Nung dumating na sa wakas yung lolo ko, saka ko na inilabas yung natatagong tubig sa mga mata ko.



Nung Elementary, hindi rin ako tameme. Section 1 e. Late enrolee, umuulan nun, wala pa akong eraser. Si mama tumakbo sa tindahan, pagdating sa klase binigay yung orange-shaped (na orange scented din) na pambura ko. natouch ako sobra kasi effort na effort yung nanay ko. Marami kagad akong kaibigan nung first day, 3 si Martin, si Blessica, at si Hezekiah.

Nung na-accelerate ako (nagskip ng grade 4, diretso grade 5), dahil bago sa eskwelahan, mejo takot ako nung unang araw. Pero di napigilan ang sarili. Nakipag kaibigan din. Ang pinakauna kong kaibigan? Si John David, na ayon sa sources ko eh...bakla na raw ngayon.



Nung Highschool, first day pa lang may tropa na kagad. Di ako yung tipikal na Masci-nerd. Makulit ako at magulo. Di gaya ng mga kaklase ko na sobrang hesitant. Unang kaibigan - Jerome Bautista, hanggang 4th year tropa ko to.



Nung college naman, ala din. Walang kaba, walang luha, sanay na eh. Naisip ko nga na nung kinder pa lang ay nagagawa ko nang makipagkaibigan sa unang araw, yun na siguro yung training ko. Yung mga mahiyain makipag kilala, sila yung tipong umiyak at nagwala at nagmakaawa sa magulang na iuwi na sila nung kinder pa lang sila. Si Darius ang una kong tropa. Fuckberks.



Nung pangalawang college ko. Mejo hesitant na. Hindi first day ng mga kaklase ko. Buti nlng andun si Pame, at nakilala ko ang katulad ko ring 2nd courser na si Catelyn (na nung panahon na yung ang crush na crush ko talaga, ang cool eh!)

Pero iba tong araw na to. Tahimik at pigil ang mga galaw ko. Katabi ko si Melvin na kung ano anong pinagkukuwento sa driver, hindi ko pinapansin. Di matanggal skn yung feeling. Nahihilo at parang binabaligtad yung sikmura ko.

Pagdating sa farm. Matagal kaming pinaghintay sa entrance, pinapasok kami ng taong toothpick na si Froilan. Kala ko nung una di ko makakasundo mga tao dito. Masyado sila maingat gumalaw. Pinapanood kami ng video about sa god-like farm nila at ayun, right on cue dumating ang mga bossing. si Sir Boyet at MRDJ na akala namin nung una eh lalake.

Inorient kami ni Sir boyet. Tinanong ano mga natapos namin, kumana kagad si Melvin ng mga 'achievements' nia. Ako tahimik lang unless asked. Bumanat ngaun si sir Boyet 'Cge nga! kung Bio ka, ano yung mitosis?'..sa isip isip ko. Bio graduate ako, hindi bata, kaya sumagot ako ng simpleng sagot habang si Melvin ay pinupukpok ang maliit na utak para may maikatas na sagot. 'Somatic Cell division po ang pinakasimpleng meaning'. Ngumiti lang si Sir Boyet skn. Si melvin? 'oo nga pala!'

Tinour kami sa buong farm. Kung ano anong itinanong, tinitignan kung nagiisip kami. Si melvin ang daming sinasabi, lahat nonsense. Di ko alam kung matatawa ako oh.. ayun. Pagbalik namin sa opisina, mam gina portion naman. tinalamsikan kami ng mabahong laway at tiniis ang pagtitig sa ubod ng taba niyang katawan, at hindi pa natapos dun yun, ginawa rin kaming manok. inusukan hanggang mahilo. Nung pinagtatanong na kami, as usual binenta ni Melvin ang sarili niya, habang ako'y tahimik na nakikinig.

Unang assignment? Mag aral, aral ng aral. Hanggang mamatay. Nahihilo na talaga ako. Nasusuka na di mo malaman, ubod ng sama ng lasa ng pagkain na tinda sa kantina. Walang maayos na malamig na tubig, masungit at iwas ang mga tao sa mga baguhan. Pag si Melvin naman ang kakausapin, masusuka ka rin sa mga pinagsasabi niya.

Nagmakaawa ako sa orasan na bilisan ang pag-galaw ng dials niya. Bumagal lalo. Parang limang araw ng kalbaryo ang unang araw ko. Naalala ko tuloy ang sinabi ni Sir Boyet nung una kaming nagkita 'First Job mo to,? naku, ang hirap niyan. Nung una kong trabaho gusto ko na kagad mag quit'. Pero dala ng tigas ng ulo at gustong mapatunayan, tiniis ko.

Paguwi, nagsuka ako at bumagsak sa kama. Nilalagnat ako. Saka ko na kkwnto sa mga tao sa bahay ang nangyayari, pag di ako ganito kahilo.

AKO MISMO napirata

Bahagya tayong magpahinga sa mga nilalahad ni Maki at muling bumalik sa wicked world of the real world...world. Ayun.

Masasabi kong masaya na medyo yung araw na to. Nasa high-level mediocrity at may mga moments na nakakangiti. Ubod nga lang ng init. Pero isa sa pinakamasaya sa biyernes? May Bleach, Naruto at siyempre ang mundo ng mga pirata. Ang One piece.







Pero napagtanto ko. Hindi si Monkey D. Luffy ang hari ng mga pirata, hindi si Red Haired Shanks o si Whitebeard. Pero magtataka kayo...hindi rin si Gol D. Roger ang tunay na hari ng mga pirata. Ang hari ay walang iba kung hindi si Juan D. LaKrus. At wala sa dagat ang crew niya, nasa iba't ibang lugar gaya ng quiapo, monumento at mga tago at hayagang tindahan sa divisoria.



Kamote talaga tayong mga pinoy mamirata. Produkto ng sariling bansa...pinipirata..! Ang mga chinese at mga katukayo nating mga muslim eh...yung mga foreign movies lang ang pinagkakakitaan (with a few exceptions sa chinese flicks at yung mga "pirated" na chinese de lata gaya ng pirated Ma Ling at pirated Libby's Sausages). Tayong mga pinoy, patay na nga yung propreitor, nilulubog pa natin sa lupa. Bakit? Tumingin ka sa paligid ng Divisoria at sa ubod ng siksikang daanan sa monumento. Ano ba ang makikita mo? 3 stars and a sun tshirts..at ang masama 'AKO MISMO' dog tags...grabe. di nila alam ang hinintay naming mga totoong may PLEDGE para lumabas lang ang mga dog tags na yan. Tapos nakita niyo lang na bebenta eh...pipiratahin nio na.. hayop...

Pero mejo halata mo naman yung peke sa orig. Orig yung akin. Nabili sa halagang apat-napung piso. Samantalang yung mga tinitinda sa bangketa 50-100 ang price range. mag isip nga kayo! Hindi nabibili ang pagbabago sa 50 pesos o sa ano pa man. Nagsisimula ito sa ating mga sarili. yun ang essence ng 'AKO MISMO'.





Hindi naman sa nawawalan na ako ng pag-asa sa mga pinoy. Lahat naman ng pilipino ay makabayan. TAMA DB?

Hindi naman sila magbebenta ng mahal na dvd para makapanood tayo ng mga bagong pelikula, ibebenta nila ito sa murang halaga kesa gumastos tayo ng malaki sa panonood sa mga LEGAL na sinehan,karapatan ng masang pilipino ang iniisip nila, makabayan db? Hindi naman sila mang aakin ng maraming lupain na para sana sa mga magsasaka para gawing mga residential lots na titirahan ng mayayamang tao samantalang wala tayong naani at walang trabaho ang mga kaibigan nating magsasaka, mas gusto nilang gawing tirahan ng upper-class pinoy pinoyan (in other words eh...mga chinese, koreans, artistang may "kabilang" dugo, basketball player ng TEAM PILIPINAS na "imported" ang apelyido) ang mga lupaing iyon. Malasakit sa kapwa pinoy, makabayan. Hindi naman sisirain ng mga local politicians yung mga daan ng kalye sa kalagitnaan ng panahon ng tag ulan para mag silbing safety measures sa pagbabaha, na naglaon eh matagal matatapos at marami pa ang nakupit nila sa naipagawa kung hindi nila mahal ang bayan. Mahal nila ang mga anak nila, anak sa labas, anak sa loob at anak sa kabilang bahay. Pilipino yung mga yun, kaya makabayan sila.

Bakit nga ba tayo ay hindi subukang magbago. Magsimula sa isa. Matapos sa lahat. Hindi ito panawagan, sinasabi ko lang yung naiisip ko. Kasi ang virus pag pumasok sa isang cell, pag tapos na ang cycle nito may lalabas na marami pang virus, maari din mag recombine ang DNA nung virus sa DNA nung cell.. Bakit ang pagiging mapagmahal sa bayan at ang concern sa nangyayari sa iba ay hindi nlng isang virus. Kesa yung kung anong virus ang inaasikaso natin.

Magsimula tayo sa tao sa salamin (Naks. Maykel Jakson). Simulan mo jan sa mama, ale, kuya, ate, nanay, tatay, poppa, momma, bunso, achi, anya, oni-san, oba-san at kung ano ka pa man. Wala namang ibang tao dito kung hindi tayo (maliban nlng sa mga illegal aliens, mula man sa mundo ito o sa outer space). Magsimula sa akin, magsimula sayo. Kakalat yan ng parang virus. Kelangan lang mag integrate. AKO MISMO. ^_^

Tsapter 2 : Ang baso mo

Magulong araw. Di malaman kung tutuloy ba o aatras. Late na nagising at hindi pa ganap na handa ang requirements. Ang taong dapat kasama sa pag aapply, di pala qualified, kasi lalaki ang hanap nila. Kaso matigas ang ulo, malakas ang loob.,,kabataan nga eh. Kaya ayun, kumasa pa rin.



Nagkita kami ni Meren sa isang lugar na madaling puntahan. Madaling makita. Pero di alam ng manong driver ng FX sa na sakay ni Meren. 711 Araneta avenue ang meeting place. Oras? Bahala na, kung anong oras dumating dun. Pupuntahan? Sa Timog Office ng Birds International. Ano ang inaasahan? Trabaho.



Kaya ayun na nga, tumungo na kami sa nasabing opisina. Hindi man namin alam pumunta, nakaisip din kami ng paraan. MRT, isang istasyon lang. Bumaba kami sa GMA Station. Cool. Artista. Kaso wala. Sa isang lugar kami napunta, maraming traktora, maraming kagamitan sa construction. Walang ibon. Posible kaya na ito yung pinuntahan namin. As it turns out, oo. Pinapasok kami sa mala kuta ng sindikatong area kung saan kumakain ang ibang empleyado. Dun kami binati ng HR Staff na si Ms...nalimutan ko ang pangalan, basta alam ko may edad na siya. At ng isa pang hopeful na magkatrabaho na si Melvin Gondanar.

Si Melvin, graduate siya ng GAUF (na ngayon ay kilala na bilang DLSAU). Wow.. Schoolmates kami.. Mraming kwento kung saan halos isang daang porsyento dito, siya ang bida. Mga achievements niya sa sales, mga pinalakas niyang kompanya. Natanong ko sa sarili ko..bakit ka naghahanap ngayon ng trabaho...? At sumagot siya "Nagkaron kasi ng problema". Ang daming kwento pero nung binanat na niya yun, di na ulet nag kwento. Ako na ngayon ang nag imbestiga.

"Anong org mo?" - Saver daw. Patay. -100 points ka na kagad sa akin manong.
"Licensed knb?" - Hindi pa raw, nung gumradweyt daw kasi siya, BIGLANG nabuntis yung asawa niya. Take note...BIGLA. Nasa isip isip ko. Amp to, mabubuntis ba yun kung wala kang ginagawa dun, kamote. pero pinagdildilan niya. BIGLANG nabuntis yung asawa niya. May magic.. May stork.. Bigay cgro ni Santa Claus.



Ayun, after kumain. Kinasa na kami sa iba't ibang uri ng pagsubok. As usual, i aced most of them. Bwahaha.. Si Melvin..ayoko nang mag comment.

Humantong na sa interview. Kinakabahan kami pareho pareho, si Meren ay sa ibang departamento napunta, pero ayun. Kakasahin niya raw. Inusukan na ni Sir AM ang kwarto. It's party time.

Ang interview ni Meren. Tumagal LAMANG ng 1 at kalahati. Ewan ko ba kung ano nang pinagawa sa kanya dun. Ginawa atang manok. Pero pag labas niya, pagod at may oras na ng unang pasok.

Ganun din ang nanyari sa akin, kinutya ang grades ko. Masaya na raw ako sa tres. Eto lang daw ang kaya ko, eto lang ang goal ko. MGA tres. Nag aral din daw siya, pero hindi raw ganun. Sa ATENEO (eskwelahan ng mga diyos) daw siya nagaral. Ganito rin lang daw gagawin ko sa kompanya niya, magpapabanjing banjing. Hindi ko raw gagawin ang tama, pupunta daw ako sa madali....sa mali. Tinanong kung taga saan ako, nung nalamang taga tondo ako, lalong ginanahan.. kumana ng kung ano ano sa tondo. SADLAK daw sa hirap ang mga tondo, MASASAMANG tao daw mga taga dun, maiitim daw ang budhi, mga magnanakaw daw. Ganun din daw ako, wala raw akong iniba sa mga tao dun.

Sa kalagitnaan ng usok, mga larawan ng ibon, mga gintong tropeyo at isang malaking santo nino sa opisina na yun, nagsisimula na akong mainis. Gusto ko nang sagutin. Pero di natapos dun si Sir AM. Eto ang di ko malilimutang banat "Kung baga sa baso HA?, ang baso mo maliit HA?, maliit ang kapasidad HA?. Konting tubig lang ang pwedeng ilagay sayo HA?. Mabagal ang utak HA?. Ayoko ng bababagal bagal ang utak HA?, gusto ko mabilis HA?, lakihan mo ang baso mo HA? Sumabay ka sa amin. HA? Sige, susubukan kita".



Monster Inc. na buhay. Tanggap ako. Di ko alam kung endurance test lang yun o ano. Basta, bwisit ang naramdaman ko nun. Mas mabigat pa sa excitement sa pagkatanggap sa unang trabaho. Dapat pala nun pa lang umatras na ako. Di na sana humantong sa ganito.

Tsapter 1 : Even Before the first day

Malamig ang umaga. Mainit ang tubig. Sigurado ako maya maya lang mainit na ang environment, ang buong paligid. Dahil lang ba sa takteng climate change o summer lang talaga ngayon? Oo. Summer ngayon.


Lahat ng estudyante nagpapahinga. Last weeks of summer na. Tapos na summer classes. Masaya na lahat. Gimik, ales, swimming, inom..lahat ngayon nanyayari. Maliban lang sa mga nag aaral sa MAPUA (na ngayon ay Malayan University na...hmmm).

Bakit maaga ako gumising ngayon? Hindi dahil sa dun ako sa nabanggit na unibersidad nag aaral. Biktima ako ng PMA. Ang dreaded statements ng mga magulang na kinapos ng pera. "Pahinga muna anak".



Bakit nga ba ako PMA. Kung tutuusin kaya naman. Mejo mahina nga lang ang tubigan (Tubigan ang negosyo ng pamilya. Mas kilala sa tawag na Forest Hills). Kung pipilitin kaya naman. Kaso kagagaling lang ulit ospital ng tatay ko. Kung pipigain kaya naman. Nangangantsaw na panganay namin. Kung kukutkutin pwede naman. Kaso ayoko nang mahirapan masyado ang nanay ko.

Kaya nag apply ako sa isang kompanya. BS Biology, BS Agriculture, BS Forestry or D.V.M. (Doctor of Veterinary Medicine) ang hanap. Ayos. Pasok ako sa BS Bio...mejo pasok na rin sa DVM. Mejo lang.

Bakit nga ba BS Bio? Ewan ko ba. Nung grade 5 kami, accelerated class ako. Isa sa mga mapapalad at "matatalino" na maaring mag skip ng grade 4. Laki ng nawala sa akin. Di ko na experience ang grade 4...kulang ako ng dikit dikit units at print sulat units. Pero ayos lang yun, bata pa ako..alam ko nang pang Doctor's Orders ang sulat ko. Ang pinaka pinagsisisihan ko sa pag iiskip ng grade 4? Yung grade 4 pad.. Ang cool kaya ng itsura nun. Walang katulad ang putol. Unique. Sayang di ko na experience.

Nung panahon ng grade 5 ko. Pinagawa kami sa home room ng isang maliit na proyekto. Pinagdala kami ng mga Cut outs ng aming mga mukha. Ulo lang. Mejo freaky, pero sumunod naman ako, may mga kaklase nga lang akong hindi. Imbis na ulo nila ang dala eh, ulo ni Voltes 5, Maskman (Red o Black) at meron pa akong nakitang may dala ng ulo ni Shaider. Napagalitan sila. Pero gumawa ng paraan si Mam Acosta. Kinuha na lang yung picture nila sa class char.

At kung tatanungin mo kung para san ba ang mga ulo na ito..? Ang proyekto ay may kaugnayan sa tanong na marami na sa atin ang nakarinig. "Anong gusto mo paglaki mo". Pinapaguhit sa amin ang gusto naming gawin, ilalagay ang ulo sa larawan, at siyempre ialalagay sa class bulletin board para maipakita sa lahat ang mga panget naming guhit at mga kung ano anong mukha. Hinayang na hinayang yung mga kaklase ko na nakumpiska yung shaider at maskman. Yun daw kasi pangarap nila paglaki.


Habang iginuguhit ng mga gustong mag "BS Pilot" ang mga eroplano nila na sa ibabaw sila nakasakay, at dinodrowing ng mga gustong mag "Model Course" ang rampa nila na parang letter 'T' na malaki at kinukulayan ang mga isda at gulay ng mga gustong maging tindero at tindera sa palengke. Kami ni Silvino (di ko malilimutan tong ungas na to, sinuntok ko to nung tumira ng diagonal sa Scrabble eh..dumbshit. PERO AKO ANG UMIYAK), ang dinodrawing, isang laboratoryo. May hayop, may halaman, at pilit na drawing ng double helix para sa 'DMA' namin, at siyempre hindi mawawala ang Microscope at Petri Plates sa drawing (na iilan din sa mga pambato ko spelling gawa ng kakapanood ng Discovery Channel). Oo...noon pa man.. BS Biology na ang nakasulat sa drawing na yun.

Bakit nga ba. Kakanood ng Discovery Channel? Animal Planet? Nickolodeon at Cartoon Network?. Iba talaga fascination ko sa buhay noon pa man. Weirdo nga raw ako nung bata...hanggang ngayon din naman eh.

Nung highschool, na inlove ako sa genetics.. Naimpluwensyahan ukol sa medisina ng hayop. Pero ang talagang nagtulak sa akin? Ang pagkamatay ng tatlong pinaka mamahal kong alaga. Si 'Aso' ang Indian Ringneck ko (Recently ko lang nalaman na yun pala siya). Si 'Jet' ang Golden Retriever ko, na namatay dahil sa tangnang brain tumor. At ang pinaka masakit ay nung kinuha na sa akin si 'Greenwich' na inakay pa lang ay alaga ko na. Namatay siya sa kamay ko sa hindi malamang dahilan. Dinala ko siya sa iba't ibang vet. Naka tatlo ako. Inistorbo ko ang driver namin. Nabahala ang buong pamilya, parang bunsong kapatid na namin si Greenwich. Dun na kumagat sa akin. Kailangan kong maging Doktor ng hayop. Kailangang lahat ng pasyente tatanggapin ko. Di na ulit mangyayari ito sa isang batang may alagang gustong mabuhay.

Sa college merong tinatawag na 'first', 'second' at 'third' choices sa pipiliing kurso. Ang nilagay ng tatay ko 'Business Admin' , 'Com Sci' at 'MedTech + MedProper'. Nakipagtalo ako. Nauwi sa iyakan, dabugan, pero kinabukasan, napalitan.. Nasunod din ang gusto ko.. BS Bio, DVM, ComSci.. pwede na. Kaso di ako pumasa ng UPCAT. Nadale rin ako ng cut off para sa recon sa DVM. Ayaw din naman kasi nilang pumayag na mag board ako. Ayoko rin naman eh. Baka sa kung saang kangkungan ako mapulot.

Kaya sa PLM ako nauwi. BS Bio, tagumpay. Flying Colors. Ewan ko ah. Mas mahirap para sa akin yung PLMat pero maganda score ko dun. Kamoteng UP yun. Sila nawalan.

BS Bio nko. Nagaral..este,, pumasok. Nakagradweyt. Tumuloy ng Vet med, hindi natapos..May plano bang bumalik? MERON! gustong gusto.. Pero ibang kabanata yun. Maaga ang pasok. Dapat before 7 nasa Timog nko. Ihahatid pa nila ako sa Impyerno.

Prologue

Maraming kwento sa mundo. Bawat tao dito, may tinatago, hinahayag at kinukwentong kwento. Kwento ng buhay, kamatayan, pag-ibig, o kung ano mang ideya ang pumasok sa ating mga isipan. Pag-iisip ukol sa pag aaral, pamilya o sa trabaho.

Ang kwentong ito ay nagsimula sa pinakasimula pa, sa simulain ng mga simula noong di pa nasisimula yung simula ng sinimulang kwnto. Sa manila zoo.

Magkakasama noon ang mga miyembro ng PSWRC. Masaya.. Andun si Cate, at yung mga 3rd year na hindi ko makabisado yung mga pangalan...basta ang naalala ko andun yung kamukha ni Ervin.


Si Ervin ay isa sa mga kaibigan ko sa DLSAU. Description?? Mukhang mabait naman. Malaking lalaki na mahaba ang buhok at buhaghag, may mga matang nanlilisik na tila baga'y sa mga taong holdaper o mamamatay tao. Merong nakakatakot na mga bisig na kayang bumali ng buto ng bata sa loob lamang ng ilang segundo. Ayun.. Mabait nga. Mahilig nga lang mamitik ng gamit ng may gamit gaya ng cellphones, pera, alahas, 'FIRE EXIT' signs at iba pa.. Minsan ngang dumaan kami sa likod ng grand central eh...pinapapili niya ako ng bagong bag sa di ko malaman na dahilan. Nung minsang nag 'shopping' siya sa national bookstore ay parang random items (note book, isa pang maliit ng notebook, iba't ibang brand ng ballpen, sticky notes) lang ang nabili niya kasama ng librong 'Breaking dawn', sabi niya binayaran niya.,pero ewan ko lang ah.. May mga kung ano anong mga bagay na nakalagay sa bag niya..meron pa ngang buhok ng tao sa garapon...

Ngayon, tuloy ang kwento. Kasama namin nung araw na yun ang bagong member namin na hindi naman talaga bago na si Jasmin Meren na nung pagkakataong iyon ay kakaresign lang sa kanyang pinagtatrabahuang call center. Pareho kami ng problema, pareho na kaming bum. Mejo wala ako sa mood mag aral this sem, at sa hindi kasorpresorpresang pangyayari 'ok' lang sa nanay ko. (bawas gastos daw). Naisip kong magtrabaho, at ayun..Umiilaw sa Jobstreet.com na parang bulaang propeta. Birds International.

Hindi ako nag atubili. Niresearch ko ang ukol sa kompanya. Nagtanong tanong sa mga kakilala kong Bird Enthusiasts ukol dito. Pero wala silang ideya.

Kaya inaya ko si Meren may apply. Di ko namalayan na yun na ang simula ng pagpasok ko sa madilim na mundo ng BII...dum dum dum (background music)..

Pagdilat ko... Bakit ikaw?

Malalim lalim na ang gabi. Di pa rin ako makatulog. Lakas ng kape...Lakas ng Cobra..Pag meron ka nito wala kang tulog (pun intended).. Bukas trabaho na naman. Bukas maraming gagawin. Bukas maraming ipapaliwanag...Sana nawa'y wag akong mamura ni Mam Gina.


Halos isang buwan nang ganito. Mahirap, nakakapagod..ok nrn. May pera. Tuwing umaga ay ingay ng mga macaw ang umuulirat sa akin. Amoy ng bagong power spray na mga dumi ng ibon at bagong halong seedmix at special salad ang tumatambal sa aking mga ilong. Ilang beses ko rin na tinanong ang sarili kung bakit ba ako nandito.. Nung nakita ko na yung mga ibon. Nakuha ko na kagad ung sagot ko.


Hindi ko matatawag na mabait ang aking mga sinusunod. Minsan irrational at kakaiba ang instructions..pero kailangang sundin. Minsan unfair at unreasonable ang pagpapagalit, pero kailangang lunukin. Minsan sobra na ang pinuputak na salita pero para kang manok na tuka pa rin ng tuka sa lupang hindi binabahayan ng bulate.


Ito ang buhay ko sa BII...

Wala na si Marvin at Razel, medyo matahimik na sa opisina. Wala nang makulet na bisaya, wala nang timid na tagalog. Wala nang mangaagaw ng ulam, at wala na yung nagbabaon ng corned beef. Natira sa akin si Ronel..Cum Laude (?)...hirap turuan, hirap pasunurin. Maraming tanong na nonsense. May mga nakakaligtaang may sense. In other words, isang taong hindi kailanman feasible na ipartner sa akin. Kasi kahit na di ako organized, organized ako mag isip..


Pero sabi nga ni Boss, maliit ang kaligayahan ko HA. Masaya na ako sa tres HA. Masaya na ako sa average HA. Walang lugar sa akin ang pag asensyo HA. Kumbaga sa baso eh,, maliit ang baso ko HA, maliit ang kapasidad. Magshoshortcut daw ako, dun daw ako sa madali, at hindi sa tama HA. POT&ngIn@!


Darating nga rin ang ligaya. Babalik din ang masasayang araw, aalis din ang kamoteng unos.

Nagset ako ng araw para limutin muna ang trabaho. Isang araw kasama sana ang espesyal na tao sa buhay ko. Pero hindi pala ako espesyal sa kanya. Balewala ang efforts ko. Kaya ayun, bandang huli, nagkabadtripan lang. Nagkainisan. Nagkaiwanan.


Magulo isip ko ngayon. Siguro kaya hindi ako lumaki, kasi iwan ako sa past. Parang umaandar ang buong mundo, pero ako ipit pa rin sa isang time line na hindi ako makaalpas. Kaya naman nag pray ako...pagdilat ko..sa dami dami ng taong pwedeng makita si MCE [hulaan nio!] ang nakita ko. Hindi ko malaman kung siya ba ang sagot kasi hindi kami 'ok' ngaun. pero bahala na, it happens..



Panahon na naman ba ng pag ibig? naririnig ko lagi ang kanta na yun pag naalala kita. Yung mga memories natin, kahit maikli..parang kahapon lang nanyari, napaka vivid pa rin sa memory ko. At ikaw pa rin ang hinahanap ng utak ko pagdating sa intellegent conversations..napaka scientific mo kasing tao.. kung magkakausap lang tayo ulit ng maayos..makikita mo ang pinagbago ko.. iniisip ko rin ang pinag-bago mo.. hindi kasi ikaw yung tipong namumulot ulit ng itinapon nang papel...ikaw yung tipong naghahanap ng bagong susulatan. pero kung magbago isip mo...pulutin mo ulit ako. marami pang espasyo tong scratch paper na ito para pag sulatan ng magagandang alala.


nakita ko yung blog mo. Cool..kaso hirap basahin ng fonts (dont take this hard if your reading this...haha).

Kailangan na talagang magpa antok. Bukas, bahagi na ulit ako ng bulok na sistema, Stay in, Nest inspection, Egg pull out at ciempre punching bag ng mga boss.

"Magiging maayos din ang lahat, mawawala din ang kamoteng unos"

1st Week sa Workness

Wow. Di ko inexpect na tatagal ako ng 1 week sa trabaho...pero ngayon...mag 2 weeks na! nakasurvive ako somehow sa hellish 5:30am in sa trabaho para matignan lang ang wastong preparasyon ng pakain sa mga ibon. kasi sa pagpatak ng alas sais ay nakanganga ang mga gutom na tuka ng mga ibon na mga to para sa salad, pellets, seed mix at sunflower seeds. habang ang mga caretaker nila ay hindi pa nakakapag almusal at pilit na nagsisingit ng segusegundong kagat sa kung anong dala nilang pagkain (tinapay, hopia...at cobra! ginagawa na nilang tubig eh).

Pero part ng pagtagal ko sa opisina ay ang napakabait(?) na reception sa akin ng aking mga office mates. southern guys sila LAHAT. Salamat na rin kay mervin na hindi na muli pumasok nung malaman na walang promotion sa aming kompanya (kahit na ba may pagka dim ka kuyang 35 y/o na matagal nang graduate ng Vet med (walang lisensya) at ang spelling mo ng Immediate ay Immediet at gusto mong pabalatan ung sunflower seeds bago ibigay sa ibon eh,,,ano nga ulet un?).

Pero ano nga ba ang itsura at atmosphere ng aming opisina? hindi ito ung tipikal na nakikita natin sa mga telebisyon o ang naiisip nating 'form' gaya ng sa mga call center. Farm ang pinagtatrabahuan ni maki. Exotic Bird farm. may mga exotic chicks nga eh...uber exotic.

Ang unang assignments ni Maki ay ang bilangin at i audit ang libo libong ibon sa buong complex...7 hectares LANG naman at may ibon sa lahat ng sulok. at isa pa pala...hayop na mervin to,, iniwan sa akin lahat ng trabaho. Noon pa lang nagiinventory xa ay hindi inventory ang ginawa, invenstory...! nag pa kwnto ng kung ano ano sa mga caretaker, supervisors, cleaners. amf....panget na work ethics.

isa sa mga napansin ko sa office ay ang ang mga names ng aking mga ka opisina.

Jackie Malasa - Mabait to. Tahimik, at nagbibigay ng promotion tips. Siguro dahil siya ang pinakamalaki ang sweldo sa amin..Malasa nga!

Marvin - Kapangalan ng kaibigan kong si Marvin, mabait naman...malambot..mahangin pero ayos din. willing mag turo and stuff.

Allan - May mga allan na dumaan sa buhay ko pero iba tong si allan na to. Bading na manyak sa babae na di malaman. pero ayos din..cool. siya ang nagbansag sa aking....BATA

Alvin - si mr. stockman. bihira makita sa office. pero office staff siya, lagi sa chiller o di naman kaya sa quarters nia.

Razel - Southern na southern ang accent nito..Bainte! pero ayos din to. nakalakas ng loob yung 'kaya pa' na mga banat niya pag nakkta nia akong nag aaudit

Froilan - ang hirap tawagin nito. nadudulas akong masabing...Tito. kasi kapangalan ng tito ko. mejo komang, pero nakikita ko na isa siya sa lubos na pinagkakatiwalaan ni,,,

Sir Boyet - Asawa naman ni Mam Gina na anak ni Mr. De Dios. BS Bio kagaya ko. Hmm.. cgro next time na lang ung tngkol sa kanya haha...

Working Log #1

Maki out!

Bitter Gourdon

Kailan mo ba nasasabi na worth it ang bagay na ipinaglalaban mo? Pag ilang beses ka na nitong sinaktan o nilalaglag habang nakalutang sa sa blissful feeling nararamdaman mo? O kapag tuluyan na niyang sinabi na sumuko ka na't iwan ang bagay na iyon sapagkat wala kang pag-asa sa kanya, pano pag hindi niya sabihin iyon? Parang pinatatagal lang ang pagdurusa mo at harap harap likod kang niloloko at pinagmumukhang tanga? Kelan ka susuko at haharapin ang mapait at bahang kalsada ng pagkabigo.



Pano kung hindi bagay...Pano kung tao?

"If you can't find a happy ending, search for a new beginning"



Wew! Tagal ko rin di nakapagpost ng mejo may sense (actually non-sense din tong post na to...kelan ba ako nagpost ng may sense? hahaHA) Puro kalokohan. Tanggap ako sa trabaho. Wew..isa na ako sa Inventory Auditor ng Birds International Inc. Isang kompanya na nagpaparami ng ibon at binebenta ito sa naglalakihang halaga ng pera..SWEET! pero di ganun kalaki ang sweldo ko. kaya walang magpapalibre jan. Utot niyo.



Kaninang pauwi kami ng kasama kong schoolmate sa PLM na natanggap sa mas astig na trabaho (Avian Pediatrician, kaso stay in..so..not a chance para sa akin). Napagusapan namin pagtapos kumain sa Taco bell ang ukol sa mga libro. Kaya sumilip kami sa Power books, at doon ko napansin ang mga Parker Pens na bago. May mga astiging designs na ngayon, di gaya dati nung high school ako.



Noong high school astig ka pag meron kang Parker Pen, kasi ibig sabihin eh kayang mabuhay sayo ang ballpen ng higit sa anim na oras. Kasi ako, isang period pa lang ang tinatagal sa akin ng ballpen...nawawala na. Kung bibilangin ko yung mga nawala kong ballpen at lapis mula elemtary hanggang highschool at kkwentahin yung gastos...abot siguro daang libo (OA naman kung milyon).



Pero naisip ko. Ballpen lang yun, mabilis makuha, mabilis mawala. Kaya hindi natin napapansin ang kahalagahan nito. Pano kung nanalo ka bigla sa isang raffle ng 100010100101010101231231313131231243195719571 pesos at kinailangan ng pirma mo. Tapos bawal manghiram ng ballpen? Pano kung may contrata ang langit na valid lamang sa isang minuto, kung hindi diretso ka ng impyerno, makakahanap kb ng ballpen sa loob ng isang minuto...?



Pano kung tao na iyon? At hindi na ang pipitsuging ballpen? Tao na hindi nabibili, tao na hindi dapat madaling iwala.

Ilang araw, linggo, buwan o taon ba ang kailangang bilangin para masabing kilala mo na ang isang tao. Isang panahon din ba ang bibilangin para masabing sapat na ang paghihintay at kailangan nang sumuko?

Bakit hindi na lang iwanan ang nakaraan, sayangin ang pinagsamahan at harapin ang katotohanan na hindi lang ang oras na inilaan ang magiging paraan para magkatuluyan ang taong hindi sigurado kung nagmamahalan.

10 months to go..Sana matiis pa kita...Nakakirita ka eh.

akomismo.org

http://akomismo.org



be part of the solution!

ako yung tipo ng tao na hindi pinapalampas ang innovative ideas gaya nito para makatulong sa bansa. at ciempre..cool yung dog tag.

so sign up.. have your own commitment. isa lang ang bansa natin, isa lang ang buhay. wag sayangin. AKO MISMO (ako si maki) , IKAW MISMO!

Rainy Summer Days

Whew. Katatapos ko lang maligo at naghihintay ng mag-aaya ng laro. Ganito ang buhay pag bakasyon, walang ginagawa at wala ring natutununan. Minsan nga naisip ko wag na lang mag laro eh. Kasi wala naman talaga kaming napapala sa pagdodota...! TAMA! Simula ngayon titigilan ko na mag dota...!

After 15 mins....naglaro ng dota si Maki. Ganun talaga ang tao. parang panahon. Mabilis magbago.

Badtrip ang panahon ngayon. Iba iba. Ano ba ang larawan ng Summer para sa ating mga pilipino? Maaraw, masayang gumimik kasama ang barkada, masarap mag tsinelas kasi walang putik na sisira ng araw ntn at ciempre anjan ang init ng umaga na totoo namang gigising sayo ng bonggang bongga. Pero badtrip ngayon, bakit umuulan?! Hindi ata alam ng summer na summer ngayon. O nakalimutan ng ulan na sa June pa nakaschedule ung flight niya papuntang Pilipinas.

Bakit nga ba ako badtrip na umuulan ulan (on the contrary....NAPAKALAKAS NA MGA PAG-ULAN) ngayong summer? Nun kasing isang araw, pauwi ako sa amin galing sa fairview. Dumaan na ang FX sa Araneta naisip ko "Pede na akong bumaba dito", pero hindi..! Mas pinanindiganan ko yung sinabi ko sa driver na sa Quiapo ako bababa. Bakit nga ba.. hmm.. una ayoko pa talagang umuwi, pangalawa feel kong pumunta ng quiapo, at pangatlo, pagbaba ng quiapo sakay na kagad ako ng isang jeep. Isa na lang, kesa sa Araneta na dalawa pa (ayos din ang logic ko noh?), Eh di hindi ako bumamaba. Pagkalipas lamang ng ilang sandali, biglang nagalit ang langit, ulan...malakas..patay..nagka-amnesia na naman si summer.


(Ang Tamang Summer)


(Ang Maling Summer)


Pagkatapos ng ilang liko at pasikot sikot na maneobra ni manong driver, nakalabas kami sa traffic at bumulaga sa aming mga pasahero ang morayta. Sapilitan kaming pinababa ni manong driver at binigyan ng kanikaniyang pamasahe (Thnx dad.!), pero in a way. ok na kako ito. Makakauwi na ako, mahina na ang ulan. Papalakad ako pabalik ng recto ng bumulaga sa akin ang sunod sunod na baha.. baha sa unang kanto, baha sa pangalawang kanto..baha lahat hanggang sa kanto ng FEU. dun lang ata safe. Walang ibang paraan kung hindi pag bigyan ang mga extortionists sa kanilang mga kagustuhan

eto yung listahan ng lugi ko
- Tawid sa unang baha via pinagpatong patong na bato - 5 pesos?! (amp! pinulot lang nila ung mga bato na un eh!)
- Tawid sa pangalawang baha via mga upuan na pinagdugtong dugtong - 5 pesos ulet! (Tae... wala akong barya..!)
-Tawid sa pangatlong baha via sakay ng sidecar - 10 pesos!? (sobra na to ah. amp.)

bale para makatawid lang sa mga baha eh gumastos ako ng 20 pesos. eh kung bumaba nlng ako sa Araneta nung una pa. tuyong tuyo sana akong nagpapahinga sa bahay,

Iba inilalabas ng baha at ulan sa tao. Kahit anong natural calamities o anu pa naman. Gagawin ng taong negosyo yun. Lahat para sa pera..Bulok na sistema.

Badtrip talaga mga mapagsamantala. Dapat yung mga katulad nila eh kasama rin sa listahan ng mga modern day criminals gaya ng mga holdaper, kidnaper at yung mga drivers na sobra ang singil sa jeep. kaya ako..? hindi ako nagbibigay sa mga namamalimos eh. hindi naman sa maramot ako. pag pusa nga binibigyan ko ng pagkain eh (kasabay nung wss...wsss..wsss sounds). pero na naisip ko lang, tao mga to. nakakaintindi, nakakapagsalita, nakakaisip..kaya na nilang pakainin mga sarili nila. at isa pa, may narinig ako sa isang sociologist na pag binigyan mo ang mga ito eh "you are doing them more harm than help". kasi nga naman, (lalo na sa mga bata) pag nakatangap ng kaunting barya, hindi masasatisfy yun, babalik ung kinabukasan at sa susunod pang bukas. hanggang dun na siya mabuhay sa kalsada kasama yung ibang bata na paglaki ay magsisipag-asawa sa kapwa nila street people at magpaparami. at pag nagipit dahil walang makain, magiging holdaper at papasok sa bagong cycle ng kahirapan (whew). Ang masama pa nun eh, kapag binigyan mo..hindi garantisadong sa pagkain niya ilalaan yun. maaring sa alak, sa ipinagbabawal na gamot (rugby?) o ipupusta sa bingguhan sa riles.



Pero eto ah. aaminin ko na. isa sa mga rason kaya hindi ako nagbibigay LALO na sa mga street children eh kasi namura na ako ng todo todo ng isa sa kanila. oo.. maliit na bata, nagpapaawa, NAGMUMURA ng ubod ng lutong. Daig pa bagong lutong chicharon. Ano nga ba ang nanyari? Pauwi ako galing school..masaya akong nageenjoy sa mga tanawin. At kung madalas kayong mag jeep alam nio na may pwesto ang mga 'punas sapatos/paa/tsinalas boys' sa may 5th avenue, eh di pumasok si bata. raraket. Ayos daming nagbigay, yung katabi ko 20 pesos yung inabot, matandang babae, teacher ata base sa uniporme. eh wala akong barya nun, naisip ko na lang mangaral...sabi ko "Baka sa rugby mo lang gastusin yan ah"..concerned 'kuya' ung tone ko. wala akong gustong palabasin, pero yung bata parang guilting politiko...NAGAWALA! Pinagmumura ako ng 'P^#$ang inasal!, hindi ako nagrurugby u!o!!" dirediretso yung hanggang nakatawid ung jeep namin ng 5th ave, tameme ako. panalo yung bata. pero bumulong yung katabi kong nagbigay ng bente "Dapat pala hindi ko binigyan" ayun, pareho kaming natuto.



Sa lahat naman siguro ng dumadaan sa blumentritt eh kilala niyo si 'Boy Paawa'. Siya yung mukhang tatay na nagbabata bataaan sa blumentritt. May franchise din siya ng 'Punas Boys Corporation' pero iba style nia. Papasok sa jeep, titingin tingin sa mga pasahero sabay banat ng "Mam, Ser, Pahingi naman po ng kaunting barya...kesa naman po maging snatcher". O db, scammer. Sabi sa aking ng kaibigan kong pulis, may time daw na nang-isnatch to. pagtpos na pgtpos nung speech nia. wala cgrong nagbigay ng barya, kaya nagtransform...naging snatcher.

At sino ba naman ang hindi makakakilala sa mga Badjao badjaoan sa kahabaan ng McArthur Highway. sa mga pumapasok sa Fatima, DLSAU, PLV at iba pang shools paglagpas ng victoneta ay na encounter na ang mga ito. Sila yung partner partner ang lakad, may sistema talaga, yung isa mamimigay ng sobre 'Mga badjao (minsan ifugao eh..depende ata sa trip nilang ilagay na ethnic tribe)' yung isa magsisimula magtatambol ng 'Ethnicky chant' sa kanyang home made drums gawa sa milk cans at goma. tapos yung namigay ng sobre sasayaw ng ethnicky badjao/ifugao/whatever dance minsan kumakanta pa yung nagddrums. tapos ang sistema, ilalagay mo yung pera sa sobre. Bakit hindi ako naniniwalang members sila ng ethnic tribe? Pormang hip hop ba naman e. tapos yung iba nagtatagalog rap na..naghaharlem pa!



Pero hindi lang natatapos sa mga 'punas boys' ang mga dapat makabilang sa modern day criminals. Kasama din dapat dito yung mga barkers..iniisip ko kasi, wala naman talagang ginagawa tong mga to eh. ni hindi nga sila tumatahol. Pero kumikita sila ng 50 centavos hanggang piso kada isang pasaherong sasakay, ang sakin lang...sasakay naman yung mga pasahero kahit di mo kahulan eh. anong silbi mo? sabi nga ng isang sociologist eh 'pulubi with style' lang ang mga ito.

Maniniwala ba kayo na may mas worse pa? oo.. meron. Madali akong maiintindihan ng mga taong bumababa sa Abad Santos Station ng LRT. Sa mga bumababa dun..nagkakaintindihan na tayo, sa mga hindi pa. try nio minsan..pero ihanda niyo sarili niyo. Dahil pagbaba niyo (minsan nga nsa hagdan plng eh) may sasalubong sayo na isang katerbang tricycle driver, mangungulet at mananakot (oo , mananakot..prang sasakalin ka nila pag di ka sumakay e) para sumakay ka sa kanilang tricycle. Try nio minsan bumaba...pero do this at your own risk.

Nung bata ako sabi ko sana maging dagat yung harap ng bahay namin. dati kasi mahilig ako sa baha...hinde sa dagat pala..hindi ko naman alam nun na hindi ko makikita yung iba't ibang marine creatures sa ilalim ng baha e. Pero simula nung napalayo ang school ko sa bahay (grade 5 nagsimula un) nagkaron na ako ng hatred dahil sa 'Wet Socks Syndrome' kung saan ang mga taong nababasa ang medyas sa loob ng sapatos ay nagiging iritable at mahirap kausapin sa loob ng 24 hours. lagi ako nagaganito nung highschool ako. Alam niyo na ngayon kung bakit willing ako gumasta ng 20 pesos para lang di mabasa ang sapatos ko.

Before ako tuluyang sumakay LRT pauwi bumili ako ng masarap ng siopao sa ministop (sarao ng asado dito). at kumain habang naglalakad. Mahaba ang checking ng bag sa LRT, at pinagmasdan ko ang nasa tapat ko. Pinagtatatapon niya ang mga pinagkainan niya sa kalsada, tpos putak pa siya ng putak sa kasama niya kung bakt nagkakabaha. di niya ba alam na isa siya sa dahilan...? Hirap sa ating mga tao eh. Pag may pagkakataon na gumawa para kumita ng pera, handa tayong mamulot ng malaking bato, magpanggap na badjao at magsisigaw pra may sumakay sa PUJs. Pero pag kalikasan na, wala tayong effort. May human rights at animals rights db.. kung meron lang Earth rights, malamang kulong na tayo lahat, pati yung judge.



Gumising sana ang mga tao. Tikman ang lasa ng tubig sa maduming ilog, singhutin ang mausok na hangin at humiga sa tinambakan ng basurang lupa. Para marealize mo kung anong ginagawa mo sa lupa. Hindi mo ba naisip na kung hindi mo ginawa ang mga bagay na ginawa mo, wala sanang dumi,walang may sakit, walang baha, walang magsasamantala (yung mga binanggit ko kanina) at nakauwi sana ako ng maaga nang hindi nababas yung medyas ko! amf...,

Ligawing Bata

Hay. Matagal tagal na rin akong di nagkakaron ng girlfriend. Naalala ko tuloy, yung huli ko eh..April 18, 2008 niya ako sinagot, sabi namin last year icecelebrate namin yung date ng bonggang bongga kaso due to the cirucumstances, hindi pwede. Tsaka ayoko na rin, hindi ko deserve yung taong yun..masyadong mabait!

Anyways, naiisip ko na tuloy yung mga bagay ukol sa relationships. Sabi ng ilang surveys na nabasa ko 1 out 5 lang daw ang single men out of single women. Wow ang konti. Sabagay, bata pa lamang ay napakastrict na ng competition ng mga lalake, meron namamatay sa aksidente, sa sakit, sa tuli, sa away at sa iba't iba pang kagaguhan ng mga lalake. Pero ang masama dito, dahil kumakagat ang tinatawag na natural selection, ang mga pinakamalalakas, ang pinakatuso at minsan ang pinakapractical ang umaabot sa stages na pwede na silang mag reproduce (Bio mode on)....(Bio mode off), pero sabagay...iba iba nga naman ang diskarte ng mga lalake. Ano ano nga ba ang mga ito?


1. Si Poverty
- Pangalan pa lang mejo alam mo na diskarte ng mga ganitong lalaki. Sila yung ginagamit ang tinatawag na 'Maawin' reflex ng mga babae. Natural na maging maawin ang mga babae, sa hayop, sa insecto (?), sa halaman at sa mga hayop na lalake. Ang linya eh "Kasi nadapa ako", "Kasi may cancer ako", "Kasi pinako ako sa krus". Napaka low life ng dating. On top of that, sila yung tipong pag hindi sinagot ay nagtatransform mula sa mapaawa patungo sa mapait.


2. I am Legend
- Sila naman yung tipong "Nagawa ko na to..." kind of guys, ubod ng yabang at parang di mo na alam kung paniniwalaan mo ang mga pinagpuputak nila. Sample : "Nakapunta na ako sa space eh", "Nakakalipad ako", "oo..ako si batman"


3. Ginoong Passive
- Alam mo na tong mga tipong to. Anjan si Crush/Nililgawan...pero hindi niya papansinin! Akalain mo! Pogi?! Sila yung tipong hinihintay na mag first move ang nililigawan o sila yung mag approach ng usapan. Sila din yung tipong nababasted ng di nila namamalayan...passive eh!


4. Gold Digger
- Kung iniisip niyo eto yung tipong nanliligaw ng sobrang yaman, nagpapauna na ako. Mali ang iniisip mo. Si Gold Digger ay ang lalaking ang diskarte ng ligaw eh maitatago natin sa simpleng terminong 'Pailalim'. Sila yung invisible kung dumiskarte. Di mo alam na nanligaw pala siya kay ganito o kay ganyan. Magugulat ka na lang sila na...o kapag wala na sila. O diba? Meron akong kilalang ganito eh. eto yung larawan nia (censored para di kilala)


5. Victorio Angasis
- Maungas ungas na diskarteng maton na ginagamit ang labis na kaangasan sa pangliligaw. Sila yung tipong idolong idolo si Binoy o si Cesar Montano. Yung babastos bastos at balahura kung magsalita at magiging malambot at mapagaruga pag napapahamak si babae...Too much PINOY action movies cgro ang problema ng mga taong to.


6. Gadget Boy
- Siya naman yung tipong hindi kayang dumiskarte ng harapan. Kinakailangan pa ni Gadget boy ang kanyang mga maasahang tools of destruction. Ang kanyang mga gadgets! Pwedeng Cellphone, PC, Laptop, Landline, name it. Sila yung mga taong sa text, chat o tawag lang malakas ang loob makipag kuskusang dila sa kanilang kinakausap pero tameme naman pag kaharap na ang nililigawan.


7. Kabute
- Eto yung pabugsu bugso sa pag approach. Minsan nanjan minsan wala. Sila rin yung tinatawag na opportunists (parang fungi talaga!) na nagaabang na walang boyfriend ang isang babae o di naman kaya ay nagkaraon ng heartache o away. Tsk tsk tsk.. Wag tutularan si Toadstool!


8. Friendster
- Maraming kaibigan. Maraming katukayo. Maraming barkada. At hindi siya ang manliligaw sayo, sila. Oo. Kaibigan ang bahala sa diskarte, darating na lamang siya para kainin ang tinanim, sinaka, sinaing at hinain na kanin. Malas nga lang pag nainlove yung kaibigan niyang nanliligaw para sa kanya.


9. Frog Prince
- Siya naman si Boy Pangako. Ang linya niya eh "Magbabago ako pag naging tayo na" , "Popogi ako pag nahalikan mo na ako", "Mag-eevolve ako patungo sa pagiging tao sa pamamagitan ng yakap mo". Sila yung ipapabatid sa inyong mga babae, na pag sila ang pinili niyo eh..magiging turning point kuno sa buhay nila ang pagsagot niyo sa kanila. Babala lang. Baka pag iniwan niyo sa ere eh awayin kayo ng nagwawalang palaka.


10. Black Mamba
- Sa mundo ng mga hayop, ang Black Mamba ay isang uri ng ahas na labis ang aggressiveness at kamandag. Isa rin sila sa mga ahas na may pinaka mabilis na movement speed. So anong madededuce nating sa lalakeng Black Mamba kung dumiskarte. Walang paligoy ligoy, direct to the point ika nga. Agresibo, "Rarr" ang kanyang motto. Mabilis ang kamay at makamandag ang mga kilos..So to put it simple...Manyak..


11.Barbaero
- Barbabaero-Barbabaero. Ang kantang sabi niya na nababagay sa kanya. Babaero kuno. Na ipapakita pa sa babae ang naka line up na litrato ng babae sa kanyang wallet. At ang banat eh "Para sayo lilimutan ko silang LAHAT (100 na pics nasa wallet)". Sila rin yung tipong ang mode of diskarte ay pagseselosin ang babae para mapalapit sa kanila..too much PINOY teen flicks naman ang sakit nito.


12. eX-Factor
- Knukwnto naman nito ang lahat ng ukol sa mga naging ex nia. Kung pano siya kinawawa o kung gaano sila kasaya nung ex niya. Ang layunin? Pag ung kinawawa, para kaawaan, para sagutin. Pag yung kasiyahan, para pagselosin ang babae at para mag karon ng kompetetiveness ung babae sa ex ni lalake. Tsk. Ugali nga naman!


13. Artista
- Napanood mo na yung 'My Sassy Girl' o '50 first dates'? Si artista, gagayahin lahat yun. Sila yung tipong kumukuha ng tips sa diskarte sa mga pelikulang napapanood. Feeling nila pelikula ang mundo. Cute na sana eh. Kaso walang originality.


14. Pudge the Butcher
- Naglalaro kb ng Dota? Kung oo..kilala mo si Pudge at ang kanyang meathook. Sa hindi naglalaro ng dota, yung meat hook ay ginagamit upang mahila ang kahit anong character sa mapa sa isang range patungo kay Pudge. Ang moral lesson? Sila yung mga SULOT! Galit ako sa mga lalakeng ganito (kasi biktima nila ako sa isa kong niligawan). Dapat sa kanila ilibing ng buhay, tutal undead naman sila eh. Ayos din sa diskarte, panget nga lang.


15. Prince Charming a.k.a. Mr. Perfect
- Ang mangliligaw na hindi nag eexist. Sa libro, sa imahinasyon at sa pangarap lamang nabubuhay. Di ko sinasabi na walang taong ganito ah. Ang sinasabi ko lang eh hindi siya nabubuhay sa mundo natin, o? fair enough.

Kaya kayong (tayong...ehem) mga lalake, ayusin natin, isa sa lima ang ratio. Bawas pa natin ang mga naiiba ang landas (mga nagiging bakla). Konti na lang tayo, wag magaagawan (wag maging Pudge?) at siyempre wag mangliligaw kung di naman talaga mahal. Hindi for fun ang pagmamahal (naks!), kailangan nito ng dedication, TRUST™ at commitment. Sa mga babae naman, kung hindi man si Prince Charming yang nanliligaw sayo (gaya nga ng sabi ko..hindi totoo si Mr. Perfect), eh kung nararamdaman mo namang seryoso at mahal ka eh..pagbigyan mo na. Watch out lang kay Black Mamba.