Tsapter 4 : Second Day Suggestions

Pag gising ko pagtapos ng napakasamang first day...malakas na ulit ako, fighting mode ba ika nga. Ready na ulit ako makipag bakbakan. Nalagyan ako ng bagong lakas.,,bagong enerhiya. Iba talaga ang nagagawa ng maayos na tulog at masarap na almusal.

Sinimulan ko ang araw sa maagang pagpunta sa trabaho. Wala pang tao.. ayos. Maaga. Unang dumating si Melvin. Na ang banat kaagad sa akin ay "mag ikot ikot tayo sa farm, para malaman natin yung sistema.". Gusto talaga niya magpasikat sa mga bossing...at least..yun yoong naisip ko.



Hindi naman malayo ang narating namin ni Melvin. Sa unang kulungan pa lang na may laman na mga Hyacinth Macaw ay napatigil na kami upang "mag observe". Oo.. mag observe. Yun daw ang magiging trabaho namen ayon sa aming impormasyon sa unang usap sa amin ng mga namumuno. Kung meron nga sigurong kurso tungkol sa ibon, eto yung lalabas.

B.S. Aviculture Major in Observation ---> Future Career : Livestock Inventory Officer
B.S. Aviculture Major in Feedcup Handling and Washing ---> Future Career : Caretaker
B.S. Aviculture Major in Powerspray ---> Future Career : Cleaner
M.S. Aviculture Major in Administrative Verbal Abuse ---> Future Career : General Manager

Kita mo na. Ang lupet. Kurso pa lang pang ibon na. Eh kaso, hindi kami B.S. Aviculture Major in Observation kaya daw hirap kami. Inobserbahan ngayon namin ni Melvin ang mga ibon. Mga Hyacinth macaw na nakalagay sa medium sized na flight aviary. Anong comment ni Melvin? "Ang laki nung kulungan".

Tinignan din namin yung mga kalagayan ng mga ibon, kung meron bang may sakit o ayos lang ba ang paglipad nila. Eto ang observation ni Melvin "Parang bigat na bigat sila sa katawan nila! Siguro kasi kulang sa exercise". Uh..Melvin? DVM Graduate ka diba? uhmm..ganyan talaga gumalaw ang mga Psitaccines, malikot.. Hindi ako nagsasalita, ayoko namang mainsulto yung matanda.



Tinignan din namin yung mga feed cup pati mga pagkain, si Melvin? Binilang niya yung sunflower seeds na nalalaglag. Sabi nia maari daw ipunin yun, gawing fertilizer..yan si Melvin, maabilidad sa recycling ika nga. Pero bigla siyang tumawa, tumingin sa akin na parang 'thing of the obvious' ang nakita niya.

Ano nga ba ang nakita ni Melvin?! Ano pa ba? Ang kanina pa niya tinititigan..ang mga sunflower seeds. Nakita niya raw ang waste daw. Napakarami raw nahuhulog na balat..At meron siyang napakalupit na suggestion.. "Base sa observation ko Mark, parang napakarami ng waste nito. Ano kaya kung..hmm.. ibigay natin ng nakabalat na yung mga seeds? tingin ko yun ung nagiging problema eh. kulang yung nutrients na nakukuha nung ibon kasi binubuksan pa nila yung seeds eh kung balatan na natin bago naten ibigay? noh?" sabay taas ng kilay ng dalawang beses na tila inaakit ako para umugnay sa baliw niyang ideya.



Noon ding araw at oras na yun. Nawala lahat ng respeto ko sa kanya bilang isang graduate ng DVM. Naisip ko na walang lisensya ang taong ito hindi dahil maaga siya nagpamilya, kung hindi dahil wala talaga siyang alam. Hindi ko na napigilan ang sarili ko kailangang maituro ko sa kanya ang tama "Hinde eh.. kaya nga hookbilled yang mga Parrots, kasi adapted sila sa ganung pagkain.." nagbigay lang ako ng hints, ayoko naman siyang mapahiya.. Pero pinanindiganan niya. Kailangan daw nakabalat na. Para "efficient". At sinulat niya pa yun sa suggestions niya... Noong hapon na iyon ay magkakaroon ng malaking ekis ang papel na iyon at mapapagalitan siya.

Nung dumating na ang mga tao sa opisina. Hesitant pa rin sila makipagbonding sa amin, si Melvin binibiro biro na sila na para bang taon na siya nagtatrabaho doon at mga bagito ang kasama niya. Sa sampung banat nia ng istorya, eleven times, siya ang bida.

Nung dumating na si Sir Boyet. Nagsimula na ang unang assignment, kailangang ilista ang mga ibon, iupdate ang Inventory. Sumubok bumanat ng Suggestions si Melvin na agad binara ng instructions. Ayos. At ang BBA (Building Breeding Aviary) XIII ang una kong naging sangktuwaryo sa lugar na yon.

Noong hapon, napagalitan si Melvin as i predicted. Hindi ko siya sinabayan umuwi gawa ng nakipag 'bonding' siya sa mga construction workers sa loob. At doon natapos ang pangalawang araw.

Tsapter 3 : First day Fever

Ang first day ko ay gaya ng lahat ng mga first days. Maliban lang sa isang tiny exception, hindi na ako papasok sa school ngayon. Trabaho na ang pupuntahan ni Maki.

Nung Kinder ako, first day pa lang, hindi ako yung tipikal na bata na nagiiyak para iuwi ng magulang o mananahimik sa isang tabi habang humuhikbi ng luha dahil wala na si mama at papa. Ako yung tipong bibbo kagad. Sali kagad sa mga laro, at uhaw sa pagkatuto. Isang beses lang ako umiyak nung kinder. Nung hindi ako nasundo ni Tatay (na lolo ko naman talaga, tatay lang ang tawag namin) at nakalimutan niyang banggitin sa buong mag anak. 2 oras ata akong naghihintay nun, ininda ko ang pangaasar nung mga panghapon at gutom dala ng overdose ng Yakult na nun time na un, un nlng ung tinda (eh gutom na ako, pinagtsagaan ko na). Nung dumating na sa wakas yung lolo ko, saka ko na inilabas yung natatagong tubig sa mga mata ko.



Nung Elementary, hindi rin ako tameme. Section 1 e. Late enrolee, umuulan nun, wala pa akong eraser. Si mama tumakbo sa tindahan, pagdating sa klase binigay yung orange-shaped (na orange scented din) na pambura ko. natouch ako sobra kasi effort na effort yung nanay ko. Marami kagad akong kaibigan nung first day, 3 si Martin, si Blessica, at si Hezekiah.

Nung na-accelerate ako (nagskip ng grade 4, diretso grade 5), dahil bago sa eskwelahan, mejo takot ako nung unang araw. Pero di napigilan ang sarili. Nakipag kaibigan din. Ang pinakauna kong kaibigan? Si John David, na ayon sa sources ko eh...bakla na raw ngayon.



Nung Highschool, first day pa lang may tropa na kagad. Di ako yung tipikal na Masci-nerd. Makulit ako at magulo. Di gaya ng mga kaklase ko na sobrang hesitant. Unang kaibigan - Jerome Bautista, hanggang 4th year tropa ko to.



Nung college naman, ala din. Walang kaba, walang luha, sanay na eh. Naisip ko nga na nung kinder pa lang ay nagagawa ko nang makipagkaibigan sa unang araw, yun na siguro yung training ko. Yung mga mahiyain makipag kilala, sila yung tipong umiyak at nagwala at nagmakaawa sa magulang na iuwi na sila nung kinder pa lang sila. Si Darius ang una kong tropa. Fuckberks.



Nung pangalawang college ko. Mejo hesitant na. Hindi first day ng mga kaklase ko. Buti nlng andun si Pame, at nakilala ko ang katulad ko ring 2nd courser na si Catelyn (na nung panahon na yung ang crush na crush ko talaga, ang cool eh!)

Pero iba tong araw na to. Tahimik at pigil ang mga galaw ko. Katabi ko si Melvin na kung ano anong pinagkukuwento sa driver, hindi ko pinapansin. Di matanggal skn yung feeling. Nahihilo at parang binabaligtad yung sikmura ko.

Pagdating sa farm. Matagal kaming pinaghintay sa entrance, pinapasok kami ng taong toothpick na si Froilan. Kala ko nung una di ko makakasundo mga tao dito. Masyado sila maingat gumalaw. Pinapanood kami ng video about sa god-like farm nila at ayun, right on cue dumating ang mga bossing. si Sir Boyet at MRDJ na akala namin nung una eh lalake.

Inorient kami ni Sir boyet. Tinanong ano mga natapos namin, kumana kagad si Melvin ng mga 'achievements' nia. Ako tahimik lang unless asked. Bumanat ngaun si sir Boyet 'Cge nga! kung Bio ka, ano yung mitosis?'..sa isip isip ko. Bio graduate ako, hindi bata, kaya sumagot ako ng simpleng sagot habang si Melvin ay pinupukpok ang maliit na utak para may maikatas na sagot. 'Somatic Cell division po ang pinakasimpleng meaning'. Ngumiti lang si Sir Boyet skn. Si melvin? 'oo nga pala!'

Tinour kami sa buong farm. Kung ano anong itinanong, tinitignan kung nagiisip kami. Si melvin ang daming sinasabi, lahat nonsense. Di ko alam kung matatawa ako oh.. ayun. Pagbalik namin sa opisina, mam gina portion naman. tinalamsikan kami ng mabahong laway at tiniis ang pagtitig sa ubod ng taba niyang katawan, at hindi pa natapos dun yun, ginawa rin kaming manok. inusukan hanggang mahilo. Nung pinagtatanong na kami, as usual binenta ni Melvin ang sarili niya, habang ako'y tahimik na nakikinig.

Unang assignment? Mag aral, aral ng aral. Hanggang mamatay. Nahihilo na talaga ako. Nasusuka na di mo malaman, ubod ng sama ng lasa ng pagkain na tinda sa kantina. Walang maayos na malamig na tubig, masungit at iwas ang mga tao sa mga baguhan. Pag si Melvin naman ang kakausapin, masusuka ka rin sa mga pinagsasabi niya.

Nagmakaawa ako sa orasan na bilisan ang pag-galaw ng dials niya. Bumagal lalo. Parang limang araw ng kalbaryo ang unang araw ko. Naalala ko tuloy ang sinabi ni Sir Boyet nung una kaming nagkita 'First Job mo to,? naku, ang hirap niyan. Nung una kong trabaho gusto ko na kagad mag quit'. Pero dala ng tigas ng ulo at gustong mapatunayan, tiniis ko.

Paguwi, nagsuka ako at bumagsak sa kama. Nilalagnat ako. Saka ko na kkwnto sa mga tao sa bahay ang nangyayari, pag di ako ganito kahilo.

AKO MISMO napirata

Bahagya tayong magpahinga sa mga nilalahad ni Maki at muling bumalik sa wicked world of the real world...world. Ayun.

Masasabi kong masaya na medyo yung araw na to. Nasa high-level mediocrity at may mga moments na nakakangiti. Ubod nga lang ng init. Pero isa sa pinakamasaya sa biyernes? May Bleach, Naruto at siyempre ang mundo ng mga pirata. Ang One piece.







Pero napagtanto ko. Hindi si Monkey D. Luffy ang hari ng mga pirata, hindi si Red Haired Shanks o si Whitebeard. Pero magtataka kayo...hindi rin si Gol D. Roger ang tunay na hari ng mga pirata. Ang hari ay walang iba kung hindi si Juan D. LaKrus. At wala sa dagat ang crew niya, nasa iba't ibang lugar gaya ng quiapo, monumento at mga tago at hayagang tindahan sa divisoria.



Kamote talaga tayong mga pinoy mamirata. Produkto ng sariling bansa...pinipirata..! Ang mga chinese at mga katukayo nating mga muslim eh...yung mga foreign movies lang ang pinagkakakitaan (with a few exceptions sa chinese flicks at yung mga "pirated" na chinese de lata gaya ng pirated Ma Ling at pirated Libby's Sausages). Tayong mga pinoy, patay na nga yung propreitor, nilulubog pa natin sa lupa. Bakit? Tumingin ka sa paligid ng Divisoria at sa ubod ng siksikang daanan sa monumento. Ano ba ang makikita mo? 3 stars and a sun tshirts..at ang masama 'AKO MISMO' dog tags...grabe. di nila alam ang hinintay naming mga totoong may PLEDGE para lumabas lang ang mga dog tags na yan. Tapos nakita niyo lang na bebenta eh...pipiratahin nio na.. hayop...

Pero mejo halata mo naman yung peke sa orig. Orig yung akin. Nabili sa halagang apat-napung piso. Samantalang yung mga tinitinda sa bangketa 50-100 ang price range. mag isip nga kayo! Hindi nabibili ang pagbabago sa 50 pesos o sa ano pa man. Nagsisimula ito sa ating mga sarili. yun ang essence ng 'AKO MISMO'.





Hindi naman sa nawawalan na ako ng pag-asa sa mga pinoy. Lahat naman ng pilipino ay makabayan. TAMA DB?

Hindi naman sila magbebenta ng mahal na dvd para makapanood tayo ng mga bagong pelikula, ibebenta nila ito sa murang halaga kesa gumastos tayo ng malaki sa panonood sa mga LEGAL na sinehan,karapatan ng masang pilipino ang iniisip nila, makabayan db? Hindi naman sila mang aakin ng maraming lupain na para sana sa mga magsasaka para gawing mga residential lots na titirahan ng mayayamang tao samantalang wala tayong naani at walang trabaho ang mga kaibigan nating magsasaka, mas gusto nilang gawing tirahan ng upper-class pinoy pinoyan (in other words eh...mga chinese, koreans, artistang may "kabilang" dugo, basketball player ng TEAM PILIPINAS na "imported" ang apelyido) ang mga lupaing iyon. Malasakit sa kapwa pinoy, makabayan. Hindi naman sisirain ng mga local politicians yung mga daan ng kalye sa kalagitnaan ng panahon ng tag ulan para mag silbing safety measures sa pagbabaha, na naglaon eh matagal matatapos at marami pa ang nakupit nila sa naipagawa kung hindi nila mahal ang bayan. Mahal nila ang mga anak nila, anak sa labas, anak sa loob at anak sa kabilang bahay. Pilipino yung mga yun, kaya makabayan sila.

Bakit nga ba tayo ay hindi subukang magbago. Magsimula sa isa. Matapos sa lahat. Hindi ito panawagan, sinasabi ko lang yung naiisip ko. Kasi ang virus pag pumasok sa isang cell, pag tapos na ang cycle nito may lalabas na marami pang virus, maari din mag recombine ang DNA nung virus sa DNA nung cell.. Bakit ang pagiging mapagmahal sa bayan at ang concern sa nangyayari sa iba ay hindi nlng isang virus. Kesa yung kung anong virus ang inaasikaso natin.

Magsimula tayo sa tao sa salamin (Naks. Maykel Jakson). Simulan mo jan sa mama, ale, kuya, ate, nanay, tatay, poppa, momma, bunso, achi, anya, oni-san, oba-san at kung ano ka pa man. Wala namang ibang tao dito kung hindi tayo (maliban nlng sa mga illegal aliens, mula man sa mundo ito o sa outer space). Magsimula sa akin, magsimula sayo. Kakalat yan ng parang virus. Kelangan lang mag integrate. AKO MISMO. ^_^